Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

cavum aedium

  • 1 cavum aedium

    căvus, a, um, adj. [root ku-, kueô, to swell, etc.; cf.: koilos, kenos], hollow, excavated, concave (opp. plenus, full, round; class.).
    I.
    Prop.:

    cava conveniant plenis,

    Lucr. 6, 1085:

    cicutae,

    id. 5, 1383:

    tibia,

    id. 2, 620:

    concha,

    Verg. A. 6, 171:

    aes,

    id. ib. 3, 240:

    testudo,

    id. G. 4, 464; Hor. Epod. 14, 11:

    bucina,

    Ov. M. 1, 335 et saep.:

    ungula,

    Enn. Ann. 419 Vahl.:

    fornaces,

    Lucr. 7, 202:

    montes,

    id. 5, 955:

    specus,

    Enn. Ann. 420 Vahl.:

    cavernae,

    Verg. A. 2, 53:

    trabs,

    id. ib. 3, 191 et saep.:

    trunci,

    Hor. C. 2, 19, 12:

    ilex,

    id. Epod. 16, 47:

    saxa,

    id. C. 3, 13, 14 et saep.:

    vena,

    the hollow vein, Cic. N. D. 2, 55, 138:

    nubes,

    Lucr. 6, 127; 6, 176; 6, 272; Verg. A. 1, 516; 5, 810 al.—Hence also of a darkness enveloping one as a cloud:

    umbra,

    Verg. A. 2, 360:

    flumina,

    the deepchannelled mountain streams, id. G. 1, 326; 4, 427; cf. Luc. 1, 396: luna, waning (cf. cavo), Plin. 8, 54, 80, § 215.—
    B.
    Subst.: căvum, i, n. (access. form căvus, i, m. (sc. locus), Varr. R. R. 3, 15, 1; Hor. S. 2, 6, 116; id. Ep. 1, 7, 33; Phaedr. 4, 6, 3; Col. 12, 8), a hollow, cavity, hole, Cato, R. R. 128; Plaut. Men. 1, 2, 49; Lucr. 5, 1382; Liv. 24, 34, 9; Verg. G. 1, 184; Hor. S. 2, 3, 173; Plin. 2, 79, 81, § 192; 11, 51, 112, § 266 et saep.:

    cava caeli,

    Enn. Trag. 131 Vahl.; cf.:

    cava caerula,

    id. ib. 332 Vahl.; hence, căvum aedĭum (contr. căvae-dĭum, Phn. Ep. 2, 17, 5), the inner court of Roman houses (cf. Vitr. 6, 3 Schneid.;

    O. Müll. Etrusk. 1, p. 255, and Archaeol. § 293, III.),

    Varr. L. L. 5, § 161; Vitr. 6, 3; Dict. of Antiq.—
    II.
    In late Lat., trop.: menses, which have only 30 days (opp. menses pleni, which have 31 days), Censor. 20.—
    b.
    = inanis, vain, empty:

    gloria,

    Paul. Nol. Carm. 22, 139:

    opes,

    id. ib. 21, 912.

    Lewis & Short latin dictionary > cavum aedium

  • 2 cavaedium

    cavaedium, ī, n. = cavum aedium, der rings von Gebäuden eingeschlossene Hofraum in der Mitte eines röm. Hauses, der Hof innerhalb des Hauses, Plin. ep. 2, 17, 5; die nicht kontrahierte Form cavum aedium, Varr. LL. 5, 161. Vitr. 6, 3, 1.

    lateinisch-deutsches > cavaedium

  • 3 cavaedium

    cavaedium, ī, n. = cavum aedium, der rings von Gebäuden eingeschlossene Hofraum in der Mitte eines röm. Hauses, der Hof innerhalb des Hauses, Plin. ep. 2, 17, 5; die nicht kontrahierte Form cavum aedium, Varr. LL. 5, 161. Vitr. 6, 3, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cavaedium

  • 4 cavus

    cavus, a, um (über die Etymol. s. Walde2 S. 146), hohl, gehöhlt, nach innen gewölbt, konkav (Ggstz. plenus, voll, rund; od. Ggstz. solidus, massiv; od. Ggstz. gibbus, nach außen gewölbt, erhaben, konvex), I) eig. u. meton.: A) eig.: cava conveniant plenis, Lucr.: ilex, Verg.: vena, Hohlader, Cic.: cornua (Ggstz. cornua solida), Plin.: cavernae, Verg.: rupes, ausgehöhlte Felsen, Felsenklüfte, Liv. u. Verg.: vallis, Liv.: cavae undique viae, Hohlwege, Liv.: nubes, hohl = umhüllend, Lucr. u. Verg.: so auch umbra, Verg.: turres, geräumige, Verg.: flumina, hohluferige, seichte, Verg.: aër, Himmel, Varr. fr.: luna, der abnehmende, Plin. – subst., cavum, ī, n., b. Pompon. com. fr., Cato, Liv. u.a., u. cavus, i, m. (sc. locus) b. Varr., Col. u. Hor., die Höhlung, das Loch: cava, ae, f., die Vertiefung, Höhlung, als Grenzmark, Gromat. vet. - insbes. cavum aedium, s. cavaedium. – B) meton. (= inanis), gehaltlos, c. imago formae, Verg.: corporis effigies c., Prud. – II) übtr.: menses cavi, die nur 30 Tage haben (Ggstz. pleni, die 31 Tage haben), Censor. 20. § 3 u. 5.

    lateinisch-deutsches > cavus

  • 5 cavus

    cavus, a, um (über die Etymol. s. Walde2 S. 146), hohl, gehöhlt, nach innen gewölbt, konkav (Ggstz. plenus, voll, rund; od. Ggstz. solidus, massiv; od. Ggstz. gibbus, nach außen gewölbt, erhaben, konvex), I) eig. u. meton.: A) eig.: cava conveniant plenis, Lucr.: ilex, Verg.: vena, Hohlader, Cic.: cornua (Ggstz. cornua solida), Plin.: cavernae, Verg.: rupes, ausgehöhlte Felsen, Felsenklüfte, Liv. u. Verg.: vallis, Liv.: cavae undique viae, Hohlwege, Liv.: nubes, hohl = umhüllend, Lucr. u. Verg.: so auch umbra, Verg.: turres, geräumige, Verg.: flumina, hohluferige, seichte, Verg.: aër, Himmel, Varr. fr.: luna, der abnehmende, Plin. – subst., cavum, ī, n., b. Pompon. com. fr., Cato, Liv. u.a., u. cavus, i, m. (sc. locus) b. Varr., Col. u. Hor., die Höhlung, das Loch: cava, ae, f., die Vertiefung, Höhlung, als Grenzmark, Gromat. vet. - insbes. cavum aedium, s. cavaedium. – B) meton. (= inanis), gehaltlos, c. imago formae, Verg.: corporis effigies c., Prud. – II) übtr.: menses cavi, die nur 30 Tage haben (Ggstz. pleni, die 31 Tage haben), Censor. 20. § 3 u. 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cavus

  • 6 cavus

    căvus, a, um, adj. [root ku-, kueô, to swell, etc.; cf.: koilos, kenos], hollow, excavated, concave (opp. plenus, full, round; class.).
    I.
    Prop.:

    cava conveniant plenis,

    Lucr. 6, 1085:

    cicutae,

    id. 5, 1383:

    tibia,

    id. 2, 620:

    concha,

    Verg. A. 6, 171:

    aes,

    id. ib. 3, 240:

    testudo,

    id. G. 4, 464; Hor. Epod. 14, 11:

    bucina,

    Ov. M. 1, 335 et saep.:

    ungula,

    Enn. Ann. 419 Vahl.:

    fornaces,

    Lucr. 7, 202:

    montes,

    id. 5, 955:

    specus,

    Enn. Ann. 420 Vahl.:

    cavernae,

    Verg. A. 2, 53:

    trabs,

    id. ib. 3, 191 et saep.:

    trunci,

    Hor. C. 2, 19, 12:

    ilex,

    id. Epod. 16, 47:

    saxa,

    id. C. 3, 13, 14 et saep.:

    vena,

    the hollow vein, Cic. N. D. 2, 55, 138:

    nubes,

    Lucr. 6, 127; 6, 176; 6, 272; Verg. A. 1, 516; 5, 810 al.—Hence also of a darkness enveloping one as a cloud:

    umbra,

    Verg. A. 2, 360:

    flumina,

    the deepchannelled mountain streams, id. G. 1, 326; 4, 427; cf. Luc. 1, 396: luna, waning (cf. cavo), Plin. 8, 54, 80, § 215.—
    B.
    Subst.: căvum, i, n. (access. form căvus, i, m. (sc. locus), Varr. R. R. 3, 15, 1; Hor. S. 2, 6, 116; id. Ep. 1, 7, 33; Phaedr. 4, 6, 3; Col. 12, 8), a hollow, cavity, hole, Cato, R. R. 128; Plaut. Men. 1, 2, 49; Lucr. 5, 1382; Liv. 24, 34, 9; Verg. G. 1, 184; Hor. S. 2, 3, 173; Plin. 2, 79, 81, § 192; 11, 51, 112, § 266 et saep.:

    cava caeli,

    Enn. Trag. 131 Vahl.; cf.:

    cava caerula,

    id. ib. 332 Vahl.; hence, căvum aedĭum (contr. căvae-dĭum, Phn. Ep. 2, 17, 5), the inner court of Roman houses (cf. Vitr. 6, 3 Schneid.;

    O. Müll. Etrusk. 1, p. 255, and Archaeol. § 293, III.),

    Varr. L. L. 5, § 161; Vitr. 6, 3; Dict. of Antiq.—
    II.
    In late Lat., trop.: menses, which have only 30 days (opp. menses pleni, which have 31 days), Censor. 20.—
    b.
    = inanis, vain, empty:

    gloria,

    Paul. Nol. Carm. 22, 139:

    opes,

    id. ib. 21, 912.

    Lewis & Short latin dictionary > cavus

  • 7 displuviatus

    Латинско-русский словарь > displuviatus

  • 8 displuviatus

    displuviātus, a, um (dis u. pluvia), wo das Regenwasser an beiden Seiten abläuft, cavum aedium, ein traufenloser Hof, Vitr. 6, 3 in.

    lateinisch-deutsches > displuviatus

  • 9 dissaeptum

    dissaeptum, ī, n. (dissaepio no. I), die Scheidewand, Zwischenwand, I) im allg.: dissaepta domorum saxea, Lucr. 6, 951. – noch m. Partizipialkraft, circum cavum aedium erant unius quoiusque (cuiusque) rei utilitatis causā parietibus dissaepta, Verschläge, Varro LL. 5, 162. – II) insbes. als mediz. t. t. = διάφραγμα, das Zwerchfell, Macr. somn. Scip. 1, 6. § 77 (in der ältern Schreibweise dissiptum, wie bei Enn. nach Paul. ex Fest. 62, 10 consiptum statt consaeptum).

    lateinisch-deutsches > dissaeptum

  • 10 Hof

    Hof, I) eig. u. meton.: A) eig.: arĕa (jeder freie Platz). – cavum aedium od. (später) zsgz. cavaedium (Hof im Innern des Hauses, um den sich rings die Wohnzimmer herumzogen). – cohors od. chors (der umzäunte Platz für das Vieh, der Viehhof). – B) meton.: 1) ein Gehöfte: aedificium (ein einzelnes Gebäude). – aedificium agreste (ein einzelnes Gebäude eines Landguts). – villa (ein Landgut mit seinen Gebäuden). – Dörfer u. Höfe in Brand stecken, vicos atque aedificia incendere. – 2) der Sitz eines Fürsten, sowie der Fürst selbst mit seiner nächsten Umgebung, a) eig.: aula (im allg.). – regia (die königliche Burg; dann auch = die königliche Familie, z.B. affinitate regiam contingere). – palatium. domus palatina (die kaiserliche Burg, der kaiserliche Palast, Kaiserzt.). – domus principis od. principum. domus aulica (das fürstliche, kaiserliche Haus = die fürstliche, kaiserliche Familie, Kaiserzt.). – domus regis (das königliche Haus = die königliche Familie). – rex. princeps (der König, Fürst). – aulici (die Hofleute). – am H. alles gelten, aulā et rege potiri: am H. erzogen werden, in aula educari: an jmds. H. erzogen werden, educari in domo alcis: jmd. vom H. verweisen, jmdm. den H. verbieten, [1350] interdicere alci aulam. – b) übtr.: Aufwartung bei Hofe u. übh. (Cour): salutatio publica (öffentliche Begrüßung des Fürsten). – cultus (tätige Verehrung, dargebrachte Huldigung). – jmdm. den Hof machen, alqm salutare (jmdm. seine Aufwartung machen); alqm colere (jmd. übh. mit Ehrerbietung behandeln); se alcivenditare (sich durch Schmeicheleien etc. bei jmd. zu insinuieren suchen). – II) übtr., der helle Schein um den Mond: corona od. area lunae.

    deutsch-lateinisches > Hof

  • 11 wölben

    wölben, concamerare. sich w., concamerari (gewölbeartig gebaut sein, von Zimmern etc.). – gewölbt, cameratus. concameratus. – camerā tectus (mit einem Gewölbe überdeckt). – fornicatus (schwibbogenartig). – arcuatus (bogenförmig). – testudinatus (mit einem slachgewo lbten Plafond versehen, z.B. tectum, cavum aedium). – convexus (runderhaben, konvex, Ggstz. concavus).

    deutsch-lateinisches > wölben

  • 12 zuwölben

    zuwölben, concamerare. zugewölbt, camerā tectus (mit einem Gewölbe überdeckt); testudinatus (mit einem flachgewölbten Plafond versehen, z.B. tectum; u. cavum aedium).

    deutsch-lateinisches > zuwölben

  • 13 displuviatus

    displuviātus, a, um (dis u. pluvia), wo das Regenwasser an beiden Seiten abläuft, cavum aedium, ein traufenloser Hof, Vitr. 6, 3 in.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > displuviatus

  • 14 dissaeptum

    dissaeptum, ī, n. (dissaepio no. I), die Scheidewand, Zwischenwand, I) im allg.: dissaepta domorum saxea, Lucr. 6, 951. – noch m. Partizipialkraft, circum cavum aedium erant unius quoiusque (cuiusque) rei utilitatis causā parietibus dissaepta, Verschläge, Varro LL. 5, 162. – II) insbes. als mediz. t. t. = διάφραγμα, das Zwerchfell, Macr. somn. Scip. 1, 6. § 77 (in der ältern Schreibweise dissiptum, wie bei Enn. nach Paul. ex Fest. 62, 10 consiptum statt consaeptum).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dissaeptum

См. также в других словарях:

  • cavaedium — /keuh vee dee euhm, kah , kay /, n., pl. cavaedia / dee euh/. atrium (def. 1a). [ < L, contr. of cavum aedium, lit., hollow of rooms (i.e. house); see CAVE, EDIFICE] * * * …   Universalium

  • cavedio — ca·vè·dio s.m. TS arch. 1. nell antica casa romana, l atrio o il cortile interno 2. negli edifici contemporanei, piccolo cortile interno destinato ad arieggiare o illuminare locali secondari come scale, corridoi e sim. {{line}} {{/line}} DATA:… …   Dizionario italiano

  • cavedio — /ka vɛdjo/ s.m. [dal lat. cavaedium, da cavum aedium, propr. spazio interno, cortile di una casa ]. 1. (archeol.) [cortile scoperto della casa romana antica] ▶◀ atrio. 2. (archit.) [cortile interno di fabbricato] ▶◀ chiostrina, corte, cortiletto …   Enciclopedia Italiana

  • Hof — Sm std. (9. Jh., hovawart Hofhund 8. Jh.), mhd. hof, ahd. hof, as. hof Stammwort. Aus g. * hufa m. Hof, Gehöft , auch in anord. hóf n., ae. hof, afr. hof n. Zu vergleichen sind zunächst l. cavum aedium n. Hof (eigentlich Höhle des Hauses ) und… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • cavaedium — /keuh vee dee euhm, kah , kay /, n., pl. cavaedia / dee euh/. atrium (def. 1a). [ < L, contr. of cavum aedium, lit., hollow of rooms (i.e. house); see CAVE, EDIFICE] …   Useful english dictionary

  • CLAUSTRA apud Veteres — in firmandis foribus alia lignea fuerunt; serae videl. vel vectes transversi, alia ferrea, quae verucla hodie Gallis dicuntur. Et quidem illa, ab interiore aedium parte foribus prarducebantur, quibus balanus immissa, ferrum videl. glandis facie… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OBICES ferrati portarum — apud Amm. Marcellin. l. 21. qui Graecis σεσιδηρωμένοι μοχλοὶ, iidem sunt cum claustris, quae foribus praeducta dicit Germanicus, in paraphrasi Arati, ubi de sidere Cassiopeae, Qualis ferratos obicit clavicula dentes, Succutit et foribus praeducti …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PENETRALE Sacrum — cuius mentio apud Ael. Lamprid. in Antonino Heliog. c. 6. Sacra P. R. sublatis penetralibus (simulacris vel coeteris rebus, quae pro simulacris colebantur; quae penetralia et inspexit et tractavit et loco etiam movit, in Dei Heliograbali templum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TRIPUS — non unius olim generis. Fuere enim alii τρίποδες ἐμπυριβῆται, sive λέβητες λοετροχόοι, in quibus calefiebat aqua loturis, vel lebetes lavantibus aquam fundentes. Alii fuerunnt τρίποδες ἄπυροι, non sentientes ignem, qui ornatui solum templorum et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • UNGENDI Ritus — olim frequens admodum. Namque infantem uterô egressum statim lavabant, partim sale, partim aquâ, eâque vel tepidâ, vel fervente, vel frigidâ, quâ Germani etiam legitimum fetum explorârunt, Lacones vinô: Additum apud Graecos oleum in χύτλῳ, de quo …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»